گردهمایىهای مختصر

روز شانزدهم آذر در پیش است. و باز هم گروهی از جامعه قصد راهپیمایی دارند. ما پیش از این با تمرکز جنبش سبز فقط بر روی راهپیمایىها هشدار داده بودیم. اما ظاهرا قرار نیست به هر نظری توجه شود. اما ما چیزی که به نظرمان درست مىآید، بیان مىکنیم.
حالا هم مخالفتی با تظاهرات شانزدهم آذر نداریم. اما مىگوییم این روزها متعلق به بخشی از جامعه است نه همه جامعه. این گردهمایىهای مختصر چندان قدرتی ندارد. و علت برخورد خصمانه با آن، این است که طرف مقابل جنبش سبز تعادل روانی ندارد. وگرنه دلیلی بر وزن زیاد این گردهمایىها نیست.
ما پیش از این در هنگامه های قبل از روز قدس هر طور که توانستیم هشدار دادیم این قدر پىدرپی مردم را به خیابان دعوت نکنید. و کار را بگذارید برای روز قدس. و مگر قرار است در خیابان چه کار کنند، که این قدر بر روی این کارها تمرکز مىکنید؟ علاوه بر اینکه چنین پىدرپی بودن، مردم را خسته مىکند. و دیدیم همان طور هم شد. و روز قدسی که مىتوانست جمعیت عظیمی را به خیابان بیاورد، عملا با بایکوت مردم روبرو شد. و چیزی حدود صد هزار نفر بیشتر به خیابان نیامد. آنهم فقط در محدوده همان هفت تیر و کریمخان و بلوار کشاورز معروف!
حالا هم هر چه مىگوییم توجه نمىکنید. از خیلی وقت پیش باید همه تمرکز را مىگذاشتید روی راهپیمایی عظیم 22بهمن. بقیه روزها را چندان زیر ذره بین نگذارید. مشاوره های اشتباه به میرحسین موسوی ندهید تا او روز 13 آبان را سبزترین روز سال بنامد.
به هر حال برای همه کسانی که اهل تفکر و تامل هستند عرض مىکنیم روز 22بهمن مىتواند سرنوشت سار باشد. اگر میلیون ها نفر در سراسر کشور با پرچم های سبز این روز را فتح کنند، و همه سپاه و نیروهای ولایت با استفاده از صداسیمای شخصی، فقط اقلیتی ترحم برانگیز به نظر برسند؛ کار تمام خواهد شد. یعنی هم یک حضور است و هم خودش یک رسانه عینی است. چیزی شبیه یک رفراندوم خواهد بود.
ما که کار خودمان را مىکنیم. مىکنیم تا نمرود زمان را تا لبه پرتگاه بدرقه کنیم. و هر کس هم مىتواند در این حضور چشم نواز شرکت کند.
مىگویند زمانی که ابراهیم را به آتش انداختند؛ پرنده ای منقارش را پر از آب کرد و روی آتش ریخت تا آن خاموش کند. کسی به او گفت آخر اینچنین آتشی با این مقدار آب خاموش مىشود؟ این چه کاری است که تو مىکنی؟
پرنده پاسخ داد: آتش خاموش نمىشود. اما من مىخواهم ابراهیمی شوم...!