به نظرم رسيد به بعضي مقاومتهاي مخفي كه انتظارش را نداشتهايم هم بايد نظري انداخت.
براي مثال امشب برنامه تهران-بيست صداسيما بطور شديدي به اقدام وزير نفت حمله كرد كه بدون قانون، اقدام به هزينه بودجه عمومي در خريد بنزين كرده بود. كاري كه نمايانگر تفكر احمدينژاد بوده كه بدون قانون هر كاري دلش ميخواهد ميتواند بكند. همان روحيهاي كه موسوي از آن به "ديكتاتوري" ياد كرده است.
براي مثال امشب برنامه تهران-بيست صداسيما بطور شديدي به اقدام وزير نفت حمله كرد كه بدون قانون، اقدام به هزينه بودجه عمومي در خريد بنزين كرده بود. كاري كه نمايانگر تفكر احمدينژاد بوده كه بدون قانون هر كاري دلش ميخواهد ميتواند بكند. همان روحيهاي كه موسوي از آن به "ديكتاتوري" ياد كرده است.
مجري آن برنامه با شديدترين الفاظ به اقدام غيرقانوني دولت حمله كرد و كار را به جايي رساند كه چندين بار اشاره كرد چرا نمايندگان نبايد با شخص رييس جمهور برخورد لازم را انجام دهند؟
واضح است اين مجري به پشتگرمي مسوولين صداسيما تكيه داشت. و اين نشان ميدهد كسان بسياري كه ما انتظارش را نداريم، دشمنان مخفي احمدينژاد هستند.
اگرچه صداسيما در برنامههاي پس از انتخابات، با كارهايي نظير پخش يكسويهي اعتراضات مردمي و همچنين اعترافات نمايشي، خودش را آنچنان از چشم مردم انداخت تا جايي كه موسوي از آن به رسانه ضدملي ياد نمود، اما بايد يادمان باشد پخش همان اعترافات خودساخته هم با مخالفت وزير اطلاعات دولت خود احمدينژاد روبرو بوده است. و احمدينژاد بعد از آن بود كه محسني اژهاي را عزل كرد.
ديكتاتوري احمدينژاد كه من پيش از اين، آن را پديدهاي ميمون ناميدم، و گفتم اين شيوهي احمدينژاد نظام را ساقط خواهد كرد؛ شيوهاي است كه دشمنان بسياري دارد. دشمناني كه شايد ما خود آنها را به درستي دشمنان اين كشور ميدانيم.
ضرغامي، آدم نيست. اما دشمن احمدينژاد است. رفسنجاني آدم نيست؛ اما دشمن احمدينژاد است. اژهاي آدم نيست، اما دشمن احمدينژاد است. و ما بنا به استراتژي موسوي، از همه كساني كه ما را در رسيدن به اهدافمان ياري ميكنند، استقبال ميكنيم. و در اين ميان اين كه اين اشخاص، خارجي باشند يا دولت خارجي باشند، شرمي نخواهيم داشت. و اصولا يادمان باشد موازنهي منفي به چه معناست. و معنايي خلاف وابستگي دارد.
برنامهي ديگري كه كمي ذهن مرا مشغول كرده، سريال طنز "مسافران" است. اين برنامه در لايهي طنز، بعضي كنايههاي سياسي دارد. اما چيزي كه من را مشكوك كرد، شخصيت "سناتور زُرگ" است. كسي با شنل(شبيه عبا)، بسيار احمق، بسيار پرمدعا، دوستدار تملق! و اينكه مسافران با دانستن اينكه او از تملق خوشش ميآيد، آگاهانه تملق او را ميگويند.
فكر نميكنيد سناتور زرگ نمايانگر شخصيت مقام عظمي است؟آيا در صداسيما، رهبر معظم هم دشمنان بزرگي دارند؟!